نمي شه اين پله ها رو دوتا يکي کرد و رسيد

ديواره سنگه بينمون نمي شه ديوا رو نديد.

ديشب دوباره ديدمت اما خيال بود
تو در کنار من بشيني محال بود
هر چه نگاه عاشق من بي نصيب بود
چشمان مهربان تو پاک و زلال بود
پاييز بود و کوچه اي و تک مسافري

من هستم!

هستم که باشم

هستم که حرف بزنم

هستم که دنيا را

جاي ديگري بسازم

هستم که نفس بکشم

هستي من نشانه اي دارد

و آن

روحيست

که مرا دوست ميدارد....

به خدا حافظي تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتي و دلم ثانيه اي بند نشد
لب تو ميوه ي ممنوعه ولي لبهايم
هرچه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد
با چراغي همه جا گشتم وگشتم در شهر
هيچکس...هيچکس اينجا به تو مانند نشد
هر کسي در دل من جاي خودش را دارد
جانشين تو در اين سينه خداوند نشد
خواستند از تو بگويند شبي شاعر ها
عاقبت با قلم شرم نوشتند نشد!!!