دل در غم تو بسي پريشاني کرد

حال دل من چنان که مي داني کرد

دور از تو نماند در جگر آب مرا

از بس که دو چشمم گهر افشاني کرد

خدا يا از عشق امروزمون
براي فرداهايي که فراموش مي کنيم
عاشق بوده ايم
قدري کنار بگذار . . .
به قدر يک مشت . . .
به قدر يک لبخند . . .
تا فراموش نکنيم عاشق بوده ايم
تا عاشق بمانيم و عاشق بميريم . ..

دست عشق از دامن دل دور باد!
مي توان آيا به دل دستور داد؟
مي توان آيا به دريا حکم کرد؟
که دلت را يادي از ساحل مباد!

رهزن آدم به جنت خالِ هندوي تو بود

حسن زيبايي يوسف، جلوه روي تو بود

آن يدِ بيضا که موسي از کَفَش ظاهر شدي

پرتوِ نوري از آن رخسار نيکوي تو بود.

اي عشق مرا به شطّ خون خواهي بُرد

چون قيس به وادي جنون خواهي بُرد

فرهاد صفت در آرزويي شيرين

دنبال خودت به بيستون خواهي بُرد.

من درد تو را ز دست آسان ندهم

دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به يادگار دردي دارم

کان درد به صد هزار درمان ندهم.

اي کـــاش دلـــم اســيـــر و بــيـمار نبود

در بـــنـــد نــــگاه او گــــرفــتــار نــبـود

من عاشق واو زعشق من بي خـبر است

اي کــاش دل و دلــبــــر و دلـــدار نـبود.

در مذهب عاشقان قرار دگر است

وين باده ناب را خمار دگر است

هر علم که در مدرسه حاصل گردد

کار دگر است و عشق کار دگر است.

نفس عشق عجب ساز و نوايي دارد
عجب آواز خوش و سوز صدايي دارد
خالق چشم شما کيست که مستم کرده
پلک مشکين تو يارا چه خدايي دارد
صنما خال لب يار عجب مُشکين است
بوسه از خال لبت به چه صفايي دارد
پيچک موي تو بر شاخه ي دل مي پيچد
پيچش موي تو صد يار، فدايي دارد
کرده ام عهد که با تو برسم تا به خدا
نوکر بي سرو پايت چه وفايي دارد؟
دل ما از غم دوري تو اي يار شکست
دل شکسته، هوس عقده گشايي دارد
تو بيا و به دلم يک نظري کن صنما
برق چشمان تو از دور نمايي دارد...!!