چقدر احمقانه ست
از يک قهوه ي تلخ انتظار فال شيرين داشتن . . .

بي خيال است !
خيلي بي خيال . . . !
همان کسي که تمام خيال من است !

با خدا دعوا کردم باهم قهر کرديم فکر کردم ديگه دوسم نداره

رفتم تو رختخواب چند قطره اشک ريختم و خوابم برد

صبح که بيدار شدم مامانم گفت نميدوني از ديشب تا صبح چه باروني ميومد

هيچ وقت با کسي که دوسش داري

طولاني قـهـر نـکـن

چون به نبودنت عادت ميکنه

و ياد ميگيره حرفاشو به غريبه بزنه….!

ايســــــتــــاده ام
بگـــذار ســـرنوشـــت راهـــش را بـــرود …
مـــن ...
هميــن جا ...
کنار قـــول هـايت ...
درســــت روبــروي دوســـت داشتـــنت و در عمــــق نبـــودنت ...
محـــــکم ايــستاده ام ...

هوس کرده ام که تو باشي

من باشم و هيچکس نباشد

آنگاه داغترين آعوش ها را از تنت

و شيرين ترين بوسه ها را از لبانت بيرون بکشم

به تلافي تمام روزهايي که ميخواهمت و نيستي...

تو که رفتي...
خاطراتت موندن...
فراموشم کردي...
ولي من به احترام اونا هنوز به يادتم....!

باران كه ميبارد دردلم غوغاميشودكه اي آسمان چرا ميباري چرابااشك هايت اورابه يادعشقش مي اندازي وبااينكاردل مراميسوزاني ونابودم ميكني

اوني که واقعا دوستت داشته باشه ...

شايد اذيتت هم بکنه ولي هيچ وقت عذابت نمي ده...

شايد چند روزي هم حالتو نپرسه ولي همه حواسش پيشه توئه...

شايد باهات قهر هم بکنه ولي هيچ وقت راحت ازت دل نمي کنه ..

درد يعني ...
سر ِ آدم به همان سنگي بخورَد ...
که به سينه مي زد ...

اوني که واقعا دوستت داشته باشه ...

شايد اذيتت هم بکنه ولي هيچ وقت عذابت نمي ده...

شايد چند روزي هم حالتو نپرسه ولي همه حواسش پيشه توئه...

شايد باهات قهر هم بکنه ولي هيچ وقت راحت ازت دل نمي کنه ..

کسي را که دوستش مي داريد شما را دوست نمي دارد...کسي که شما را دوست مي دارد شما او را دوست نمي داريد...کسي که شما دوستش مي داريد و او نيز شما را دوست مي دارد , به رسم و آئين روزگار هرگز به هم نمي رسند و اين رنج است

نبودنت آزار مي دهدمرا..
حتي در مجازي ترين دنياي امروزي..
“من”دلبسته ام به اسمي که ميدانم مي فهمدمرا
من دلخوش کرده ام به ديدن نام تو
با نبودنت” اين دلخوشي کودکانه را از من گرفتي"

چقد سخته عشقتو تو خيابون با غريبه ببيني بعد بهش زنگ بزني بگي

کجايي؟؟؟بگه تو "قلبت".....

در جـَـــوابـــِ اَشکـــــ هـــاي گـــَرمَمـــ،

کهــ روي گونهــ هايَمـــ سُرسُرهـــ بــازي مــي کَـــردَنــد...

بــِــينـــِ آنـــ همهـــ آدمــــ،

در آخــــرينــــ ديــــدار ِ رسمــــي مان....

نبايــــد مـــي گفـــتـــي:

"دُنــــياي شُمـــا چـــِقـــَدر قـــَشَنگــــ اَستـــ"

دلـــ اَستــــ ديـــــگــَــر

مـــــي شکـــــنــــد...